نور علی نور

آنان که در جوار رضا آرمیده‌اند کفران نعمت است گر بهشت آرزو کنند

"...«طوبی! لمن أخلص‏ لله‏ علمه و عمله و حبه و بغضه و أخذه و ترکه و کلامه و صمته»
(غررالحکم/ص197)
...خوشا به حال کسی که علمش، عملش، محبتش، غضبش، گرفتنش، پس دادنش، گفتنش،
سکوتش، فعلش، قولش همه برای خدا باشد.
آخرین جمله این است که «وَ أَخْلِصْ‏ فِی‏ الْوَلاءِ لائِمَّتِکَ الطَّاهِرِینَ (علیهم السّلام)‏»
(مستدرک‏الوسائل/ ج8/ص242)
علاقه که به اهل بیت دارید، بخاطر خدا باشد. یا امام رضا، هفت بار آمدم.
بیست بار زیارت آمدم به من نمی‌دهی!
- طلبی داری؟ امام رضا نوکر شماست؟
در زیارت افتتاح اگر اشتباه نکنم، نوشته:
خدایا من یک آدم بی ادبی هستم، که وقتی هم نمی‌دهی،
«عاتبتک»(2) تو را عتاب می‌کنم. چرا نمی‌دهی؟
یک پیرزنی بود. از خدا چیزی خواسته بود به او نداده بود. نمی‌دهی؟ نمی‌توانی بدهی؟
خوب از آسمان پایین بیا! این خدا را عزل می‌کرد.
ما امام رضا را که می‌خواهیم برای کمال خودش نمی‌خواهیم. چون مشکل من را می‌خواهم حل کند.
در صحن داشتم می‌رفتم. یک دختری به من گفت: من هرچه به امام رضا می‌گویم، گوش نمی‌دهد.
گفتم: امام رضا هرچه گفته، تو گوش دادی؟...
امام را هم که دوست داریم برای امامتش دوست داشته باشیم.
نه برای اینکه مشکل من را حل کند.
مشکل مرا حل کرد، امام است. حل هم نکرد امام است...
همینکه امام رضا ما را در حرم پذیرفت،
من کجا و امام رضا کجا؟
همین که مرا به حضور پذیرفتی متشکرم!
حضور شما در حرم امام رضا نعمت است.
اگر به کسی گفتند: برو بالا کنار بوعلی سینا بنشین، همین نشستن کنار بوعلی سینا، نعمت است.
ما کنار بوعلی سینا نشستیم، نه آدامسی، نه بستنی، نه پفک نمکی، نه پرتقالی،
بابا اصلاً در کنار بوعلی سینا نشستن خودش ارزش است.
اصلاً خود شیرجه کیف دارد. آقا شما شیرجه رفتی می‌خواستی از استخر چه بیرون بیاوری؟
من نمی‌خواستم چیزی بیرون بیاورم. خود شیرجه ارزش است.
ولو من نمی‌خواهم چیزی از استخر بیرون بیاورم.
خود اینکه بی‌نهایت کوچک دارم با بی‌نهایت بزرگ نماز می‌خوانم، حرف می‌زنم.
گفتگوی کسی که می‌دانی من و شما که هستیم؟
من و شما همان قدرتمندی هستیم که از ترس پشه در پشه‌بند می‌رویم.
همه شما جمع شوید،نه شما خدا به رئیس جمهورها می‌گوید.
می‌گوید: همه مردم کره زمین جمع شوید،
«لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ»(1)
اگر همه مردم جمع شوند خواسته باشند یک مگس خلق کنند، نمی‌توانند.
حالا اگر یک مگس یک چیزی را برداشت و فرار کرد،
همه رئیس جمهورها عقبش بدوند، نمی‌توانند پس بگیرند.
«وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ»
معنای این آیه این است. همه جمع شوید نمی‌توانید یک مگس خلق کنید.
یک مگس یک چیزی را برداشت فرار کرد، همه قدرتمندان جمع شوند، نمی‌توانند از او بگیرند.
من ضعیف با خدا قوی، «مولای یا مولای انت المولی و أنا العبد، انت العزیز و أنا الذلیل،
انت العالم و أنا الجاهل، انت القوی و أنا الضعیف، انت الراحم و أنا المرحوم»
این کوچک با بزرگ...
خود دعا، گفتگو با خدا بزرگترین نعمت است.
کنار بوعلی سینا نشستن نعمت است.
ولو آنجا چای و پرتقال نباشد. در جوار بوعلی سینا...
شما الآن همسایه امام رضا هستی. چه می‌خواهید؟
آنان که در جوار رضا آرمیده‌اند کفران نعمت است گر بهشت آرزو کنند..."
استاد قرائتی(دامت برکاته)
***********************
(1) «یا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً
وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ»﴿٧٣﴾
آیه شریفه 73 - سوره مبارکه حج
اى مردم مثلى زده شده است، پس بدان گوش فرا دهید: کسانى را که جز خدا مى‌خوانید،
هرگز مگسى را خلق نتوانند کرد هر چند براى آفریدن آن گرد آیند،
و اگر آن مگس چیزى از آنها برباید نمى‌توانند آن را پس بگیرند.
طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.
"ترجمه استاد بهرامپور(دامت برکاته)
**********************
(2)"فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ ] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی
لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ..."
اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانى بر تو عتاب ورزیدم،
با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد،
چه تو به سرانجام امور آگاهى،
پس هیچ مولاى کریمى را بر بنده پستى، شکیباتر از تو بر خود ندیدم، اى پروردگار من..."
(ترجمه ضمنی)
*********************
منبع

۰ نظر

قرآن را هر روز بخوانید . . .

امام المسلمین حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای(روحی له الفداء و حفظه الله تعالی):
"من توصیه میکنم به جوانهای عزیزمان و جوانهای دانشجو که به مسائل تقوای شخصی، پرهیزکاریِ شخصی، پاکدامنیِ شخصی اهمّیّت بدهید، بپردازید؛ حتماً تلاوت قرآن را روزانه فراموش نکنید -ولو یک صفحه، ولو نیم صفحه- قرآن را هر روز بخوانید، با قرآن ارتباطتتان را برقرار کنید. این دعاها مضامین فوق‌العاده‌ای دارد، این دعاها رشته‌ی ارتباط شما را با خدای متعال مستحکم مینکد، این اصل قضیّه است. اینکه دیدید امام بزرگوار ما ایستاد؛ خب، امام اوّل کار تنها بود، بعدها مردم آمدند، بعدها خواص آمدند و توده‌ی مردم آمدند؛ از همان اوّل که تنها بود محکم ایستاد، تا آخر هم میگفت که اگر همه هم پشت به من بکنند من این راه را خواهم رفت، خدا به پیغمبرش هم میفرماید که اگر تو تنها هم بودی باید بروی جهاد؛ تک و تنها هم بودی باید بروی جهاد؛
البتّه «حَرِّضِ المُؤمِنینَ عَلَی القِتالِ»(۱) به دیگران هم بگو امّا اگر تنها هم ماندی باید بروی؛ این به‌خاطر ایمان است، وقتی ایمان در کسی قوی شد تنها هم بماند میرود. آن‌وقت این مشکلاتی که حالا گوشه کنار پیدا میشود که یکی طعنه‌ای میزند، یکی یک حرفی میگوید، یکی یک مخالفتی میکند، اینها دیگر در سر راه، مانع به حساب نمی‌آید.
قرآن را حتماً بخوانید، دعاها را بخوانید، به صحیفه‌ی سجّادیّه اهمّیّت بدهید.
در صحیفه‌ی سجّادیّه دعای پنجم خیلی مهم است؛
دعاهای صحیفه همه‌اش خوب است امّا من اگر بخواهم توصیه کنم،
دعای پنجم و دعای بیستم که معروف به دعای مکارم‌الاخلاق [است را میگویم].
اینها همه‌اش ترجمه هم شده؛
خوشبختانه ترجمه‌های خوبی هم امروز از صحیفه‌ی سجّادیّه در اختیار است؛
دعای بیست‌ویکم هم همین‌جور است.
این دعاها پُر از مطالبی است که دلهای شما را قرص میکند،
گام شما را محکم میکند و میتوانید حرکت بکنید..."

********************

1)«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنینَ عَلَی الْقِتالِ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ

وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ یَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذینَ کَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهُونَ»﴿٦٥﴾

آیه شریفه 65 - سوره مبارکه انفال

*********************

بیانات در دیدار جمعى از دانشجویان
۱۳۹۵/۰۴/۱۲

۰ نظر

به وظایف باید عمل کنیم تا در جا نزنیم

آیت الله فاطمی نیا(حفظه الله تعالی):
"اسلام کلاس‌های متعدد دارد...
گفتیم اگر فکر کنید که اسلام یک کلاس است کلاه به سر شما می‌رود.
باید کوشش کنیم، دقّت کنیم، به وظیفه عمل کنید.
می‌آیند می‌گویند چه بخوانیم،
چه بخوانیم چیست! این که مسخره نیست.
باید به وظیفه عمل کنیم.
حالا یک چیزی خواندید، بعداً بخوانید. مدام این حرف است که چه بخوانیم!
دین به این عظمت، درست است خواندن هم داریم، دعا هم داریم، به جای خود،
امّا حالا شوهر من بداخلاق است چه بخوانم؟ این دعا ندارد. زن من بد اخلاق است چه بخوانم؟
هر چقدر بخوانید نمی‌شود. برای او معراج السّعاده بخرید. از آفات غضب برای او بخوانید.
یک چیزی بخوانم که زن خلق السّاعه خوش اخلاق شود!
یک چیزی بخوانم که شوهر من خلق السّاعه خوش اخلاق شود! این‌ها مسخره است.
این همه اساتید اخلاق چه کاره بودند. معراج السّعاده برای چیست.
جامع السّعادات برای چه است. ملا حسینقلی همدانی برای کیست.
آقا میرزا جواد آقا ملکی برای کیست.
به وظایف باید عمل کنیم تا در جا نزنیم. به این کلاس‌های متعدد اسلام برسیم."

**************

” شایان ذکر است که این متن به ویرایش نهایی نیاز دارد. “

منبع:
سیری در نهج البلاغه ۴
آیت الله فاطمی نیا؛ مسجد جامع ازگل

۰ نظر

رضای خالق کجا و رضای مخلوق کجا؟

قرآن می‌گوید که اگر برای دنیا کار کردید، امتیازاتی دارد. امتیازات کار خدایی:
اوّل اینکه کارمان ابدی می‌ماند. هر چه رنگ خدا باشد. در قرآن یک آیه داریم که می‌گوید:
«صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»(1) «صِبْغَةَ»، یعنی رنگ. صباغ یعنی رنگرز. «صِبْغَةَ اللَّهِ» یعنی رنگ خدا. اگر کاری رنگ خدایی داشت، ماندگار است. شما هزار بار، صدهزار بار، پنج هزار بار با کم و زیادش خندیده‌اید. ولی این‌ها هیچکدام عبادت نیست. اما یک وقت دختر شما نه ساله شده است. امسال اولین سالی است که روزه گرفته است. می‌گویی: عزیزم! بارک الله! این خنده‌ای که می‌کنیم، برای این که یک کسی نماز می‌خواند، یک کسی حجابش خوب است، این لبخندش چون رنگ خدایی دارد، این لبخند می‌ماند. میلیون‌ها بار خندیدید، همه‌اش پرید. آن خنده‌ای که رنگ خدایی داشته باشد می‌ماند. «صِبْغَةَ اللَّهِ» اخلاص کارهای شما را باقی می‌کند. رضای خالق را می‌گیرید، اگر اخلاص نباشد، رضای مخلوق را می‌گیرید. رضای خالق کجا و رضای مخلوق کجا؟ مردم اگر خوششان بیاید یا سوت می‌کشند، یا کف می‌زنند، یا صلوات می‌فرستند. خدا اگر راضی باشد به شما بهشت را می‌دهد. خدا جنس کم را هم می‌خرد. مردم جنس کم را نمی‌خرند. اگر خانم گفت: دو کیلو انگور بخر و شما رفتی و یک سیر انگور خریدی، یک نگاهی به تو می‌کند و می‌گوید: تو هم مرد شده‌ای؟ ولی خدا یک خوشه که هیچ، یک دانه انگور را هم قبول می‌کند. آیه‌ای که خدا یک دانه‌ی انگور را هم قبول می‌کند، این است: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ...» قاری: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ»(2) وزن یک ذره کار بکنی، خدا می‌گیرد. خلق جنس کم را نمی‌خرد. اگر مهمانش کردی و نان خالی مقابلش گذاشتی، دیگر هفته‌ی بعد مهمانی نمی‌آید. خلق جنس کم را نمی‌خرد، خدا جنس کم را هم می‌خرد.
خدا جنس معیوب را هم می‌خرد. امام نماز می‌خواند، می‌گوید خدایا نماز خواندم. اگر عیبی هم دارد، با عیب‌هایش با هم بردار. قرآن نیست. این که می‌خوانم دعا است. «ان کان فى رکوعها او سجودها خلل او نقص» من نماز خواندم، اما اگر رکوع و سجودش دست و پا شکسته است، با عیب‌هایش بردار، درهم بردار. جنس کم را هم می‌خرد. مردم هم جنس کم نمی‌خرند، هم وقتی که می‌خرند،‌ با یک کف و سوت قصه تمام می‌شود. مردم سر آدم منّت می‌گذارند. مردم گاهی به آدم می‌بخشند، بعد پشیمان می‌شوند. اگر برای خدا کار کنیم، از هر نوع دلهره‌ای در آینده در امان هستیم. قرآن بارها گفته است: «لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ...» قاری: «لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون‏» ما کارهایمان باید رنگ داشته باشد. بالاخره هر کاری که می‌کنیم به یک دلیلی باشد. انگیزه‌ات چیست؟‌ هوس خودت است؟ هوس‌ها می‌پرد. هوس مردم است؟ مردم می‌پرند. حتی به جمع شدن دور آدم، نباید مغرور شود. یکی از علما به من گفت آقای قرائتی! اگر در تلویزیون پیدایت شد، و مردم ایران نشستند و نگاه کردند، یک بار گول نخوری؟ یک میمون هم برقصد مردم نگاهش می‌کنند. قرائتی سخنرانی کند، یا میمون برقصد. نگاه مردم هم چیز مهمی نیست. بنده الان سخنرانی می‌کنم در صحن جامع چند هزار نفر نشسته‌اند. اگر فردا بگویند: قرائتی را به خاطر فلان خلاف در صحن جامع می‌خواهیم اعدام کنیم، ده برابر این جمعیت امشب آدم جمع می‌شود. جمع شدن در صحن جامع دلیل بر این نیست که من آدم خوبی هستم. فردا من را اعدام هم کنند، همین مقدار آدم جمع می‌شود.
یعنی بنشینیم و فکر کنیم و ببینیم که عمرمان را با چه کسی معامله می‌کنیم.
خدا مطهری را رحمت کند. زمان شاه کاشان آمده بود. من خدمتش بودم، گفت: این دعا برای ماه رجب است. اما تو خیلی بخوان. هر روز بخوان. دعا این است: «خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَی غَیْرِکَ» باختند آن‌هایی که با غیرخدا معامله کردند. «وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلا لَکَ» (صحیفه سجادیه، دعای46)

"استاد قرائتی(دامت برکاته)

********************

(1) «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ» ﴿١٣٨﴾

آیه شریفه 138 - سوره مبارکه بقرة

(2) «فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ» ﴿٧﴾

آیه شریفه 7 - سوره مبارکه زلزلة

*******************

منبع

۰ نظر

راه پیشرفت ایران اسلامی|احیاء روحیّهٔ انقلابی و احیاء روحیّهٔ مجاهدت

امام المسلمین حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای(روحی له الفداء و حفظه الله تعالی):

برادران و خواهران عزیز! من این حرف را شاید با کم‌ و زیاد دَه‌ها بار گفته‌ام، باز هم تکرار میکنم:
ما هرجا به انقلاب تکیه کردیم، به روحیّه‌ی انقلابی تکیه کردیم، پیش رفتیم؛
هرجا از ارزشها کوتاه آمدیم، انقلاب را ندیده گرفتیم،
از این گوشه‌اش زدیم، از آن گوشه‌اش زدیم، تأویل و توجیه کردیم،
برای خوشایند عناصر استکبار که دشمنان اصلی اسلام و دشمنان اصلی این نظامند،
مدام حرف را جویدیم، حرف را خوردیم، عقب ماندیم؛ قضیّه این‌جوری است.
راه پیشرفت ایران اسلامی، احیاء روحیّه‌ی انقلابی و احیاء روحیّه‌ی مجاهدت است.

مجاهدت، میدانهای فراوانی دارد؛ البتّه همه‌ی میدانهای مجاهدت هم خطر دارد.
شهدای هسته‌ای را ببینید! در میدان علم کار کردند امّا مورد تعرّض دشمن قرار گرفتند؛
[این‌] جهاد است.«فَضََّلَ اللهُ المُجاهِدینَ عَلَی القاعِدینَ اَجرًا عَظیمًا»(1)
خب، [اینکه‌] خدای متعال برای مجاهدین فضیلت قائل شده است،
برای مجاهدت رتبه قائل شده است، برای همین است.
ما مگر چقدر در این دنیا عمر میکنیم؟
میلیاردها سال قبل و بعد ما این دنیا عمر دارد، از این میلیاردها [سال‌]،
پنجاه سال، شصت سال، هفتاد سالش نصیب من و شما است؛
در این مدّت باید از فرصت استفاده کنیم،
خودمان را برای زندگی واقعی‌ای که «اِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِیَ الحَیَوان»(2) است، آماده کنیم.
در این فاصله، بعضی‌ها مجاهدت میکنند و این مجاهدت، آنها را به مقامات عالی میرساند؛
نه‌فقط آخرت خودشان را درست میکنند،
دنیای دیگران را هم میسازند و تقویت میکنند و به وجود می‌آورند.
آن‌وقت این مالِ مجاهدت است؛ مال شهدا: «وَ لا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللهِ اَمواتًا»،
اینها مرده نیستند،
«...بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» ﴿١٦٩﴾
«فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ
أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُونَ»(3)
قضیّه این‌جوری است؛ این کلام خدا است، مژده‌ی خدا است که میگوید اینها زنده‌اند، پیش خدایند،
مورد لطف الهی‌اند، مورد رزق الهی‌اند، خرسندند، خوشحالند؛
به من و شما هم پیغام میدهند و میگویند که بدانید اگر از این راه بیایید،
در این سرمنزل نه غم هست، نه نگرانی؛ نه ترس هست، و نه حزن؛ «اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم»؛
راه این است. راه را درست رفتند، صحیح رفتند، درست حرکت کردند.

*******************

1) «لَّا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَ الْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ
فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِینَ دَرَجَةً وَ کُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ
وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَى الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا»
سوره‌ی مبارکه نساء،آیه‌ی شریفه 95

2) «وَ مَا هَـٰذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ»
سوره‌ی مبارکه عنکبوت، آیه‌ی شریفه 64

3) «وَ لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» ﴿١٦٩﴾
«فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ
أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُونَ» ﴿١٧٠﴾
سوره‌ی مبارکه آل‌عمران، آیات شریفه ۱۶۹ و ۱۷۰
*******************
بیانات در دیدار خانواده‌های شهدای هفتم تیر و جمعی از خانواده‌های شهدای مدافع حرم
۱۳۹۵/۰۴/۰۵

۰ نظر

«وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم‏» (1)

استاد قرائتی(دامت برکاته):
یک خانمی در جلسه عروسی نشسته، یک آقایی در جلسه عروسی نشسته،
می‌گوید: بلند شو نماز بخوانیم. می‌گوید: آخر زشت است.
زشت است چیست؟ بلند شو نماز بخوان.
آخر همه خواهند گفت: اِ... بگویند.
علامت اخلاص این است که وقتی حق بود از هیچکس خجالت نکشد.
«وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم‏»
(سوره مبارکه مائده/آیه شریفه 54)
****************************
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ
أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ
وَ لَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ»
(سوره مبارکه مائده/آیه شریفه 54)

منبع

۰ نظر

ترتیل سُوَر مبارکه قرآن کریم

«ترتیل سوره مبارکه فاتحة الکتاب با صدای 110 قاری قرآن کریم»

*برای دانلود هر تلاوت، فقط روی نام قرّاء کلیک نمایید.

۰ نظر

هر روز قرآن را با تدبّر بخوانید و هرگز آن را رها نکنید . . .

امام المسلمین حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای(روحی له الفداء و حفظه الله تعالی):

«قرآن را مرتّب بخوانید. روزی نباشد که شما تلاوت قرآن نکنید.اینکه می بینید در روایات هست
که بعضی از ائمّه(علیهم السّلام) در ماه رمضان، هر سه روز یا هر هفت روز؛
و در غیر ماه رمضان، هر پانزده روز یا هر ده روز، یک ختم قرآن می کردند، دلیل و فلسفه یی دارد.
ما به قرآن نیاز داریم. هیچ کاری را بر خواندن قرآن مقدّم نکنید.
به این معنا که اگر بناست مثلا روزی یک حزب قرآن بخوانید، آن را با تامّل و تدبّر بخوانید
و اگر فرضا ده دقیقه طول بکشد، نگویید کار یا درس و مطالعه دارم.
هیچ کاری، از این واجبتر نیست.
این ده دقیقه، یا یک ربع ساعت را برای قرآن خواندن بگذارید.
من از برادران طلّاب خواهش می کنم که این نکته را فراموش نکنند.
هر روز قرآن را با تدبّر بخوانید و هرگز آن را رها نکنید.»
کتاب حوزه و روحانیت در آئینه رهنمودهای مقام معظم رهبری، ج 2 ، ص314
(دیدار با طلّاب و اساتید حوزه علمیه مشهد 1367/6/10)

۰ نظر

شما طبیب خودتان بشوید . . . | بیماری های خود را روی کاغذ بنویسید

امام المسلمین حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای(روحی له الفداء و حفظه الله تعالی):

ماه رمضان زمینه‌ی بسیار خوبی است و خدای متعال این فرصت را به من و شما داده که در این ماه، چنین امکانی را برای خودسازی پیدا کنیم. علاوه بر این‌که ساعات این ماه بسیار با برکت است و خدای متعال، از لحاظ طبیعی این لحظات و ساعات را این‌گونه قرار داده است، ساعات بسیار مغتنمی هم هست. یک رکعت نماز شما؛ یک کلمه ذکر «سبحان اللَّه» شما؛ مختصر صدقه دادن شما، و یک صله‌ی رحم کوچکی که در این ماه بکنید، مزیتی چند برابر بیشتر از همین امور، وقتی در غیر ماه رمضان انجام میشود، دارد. این، فرصت بسیار خوبی است. زمینه‌ی خوبی است که انسان در این ماه به خودش برسد. مثل طبیبی که با فردی بیمار مواجه است و آن بیمار به امراض متعددی مبتلاست - مرض قند دارد، فشار خون دارد، چربی خون دارد، استخوان درد دارد، رماتیسم دارد، زخم معده دارد و خلاصه انواع و اقسام مرض در او هست - طبیب حاذق که امراض او را میشناسد و راه علاجش را بلد است، با این بیمار چه کار میکند؟ اول سعی میکند بیماری های او را روی کاغذ بیاورد و ببیند به چه امراضی مبتلاست. اگر طبیب، بعضی از بیماری های او را نشناسد و برای علاج بیماری دوایی بدهد که با بیماری دیگر ناسازگار باشد، ممکن است به جای این‌که او را علاج کند، بیچاره را به بیماری های دیگری هم متبلا سازد! مثلاً نداند که بیمار زخم معده دارد؛ بعد برای علاج رماتیسم او آسپرین بدهد! خوب، آسپرین علاج رماتیسم است؛ اما برای زخم معده بسیار مضر است. اگر طبیب، این مرض را نشناسد و نداند که بیمار این مرض را هم دارد، ممکن است به جای این‌که او را علاج کند، بیچاره را به خونریزی معده هم مبتلا سازد. پس اول باید با دقت نگاه کند؛ دلسوزانه بیماریها را پیدا کند و آنها را بنویسد؛ بعد ببیند کدام مهمتر است، کدام فوتیتر است و کدام اصولیتر است. فرض بفرمایید اگر کسی معده‌ی ناراحتی دارد، هر دوایی به او بدهند نمیتواند به خوبی آن را جذب کند. یا اگر روده‌ی خرابی دارد، هر غذای مقوی ای بدهند و از آن بهره ببرد، نمیتواند استفاده کند. راهش این است اول آن مرضی را که از بقیه‌ی بیماریها تأثیر منفی اش بیشتر است و اگر خوب بشود تأثیر مثبت شفایش بیشتر است، پیدا کنند.

شما طبیب خودتان بشوید، برادر عزیز! هیچ‌کس مثل خود انسان نمیتواند بیماری های خودش را بشناسد. برخی بیماریها در انسان هست که اگر مثلاً شما به من بگویید «تو دچار این بیماری هستی»، عصبانی میشوم و بدم می‌آید. بگویند: «آقا، شما مرد حسودی هستید.» مگر کسی تحمل میکند که به او بگویند «حسود»؟ میگوید: «حسود خودت هستی! چرا اهانت میکنی؟ چرا بیخود میگویی؟» از دیگری حاضر نیستیم قبول کنیم. اما به خودمان که مراجعه میکنیم، میبینیم بله؛ ما متأسفانه از این بیماریها داریم. سر هرکس را انسان کلاه بگذارد؛ از هرکس که پنهان کند، با خودش که دیگر نمیتواند! پس بهترین کسی که میتواند بیماری ما را تشخیص دهد، خودمان هستیم. بیاورید روی کاغذ! بنویسید: «حسد.» بنویسید: «بخل.» بنویسد: «بدخواهی برای دیگران. وقتی کسی به خیری میرسد، ما ناراحت میشویم!» بنویسید: «تنبلی در کار.» بنویسد: «روح بدبینی به نیکان و صالحان.» بنویسید: «بی اعتنایی به وظایف.» بنویسید: «علاقه به خود. شدیداً به خودمان علاقه داریم.»

اگر بیماری های ما اینهاست، اینها را روی کاغذ بیاوریم. ماه رمضان فرصتی است که یکی یکی این بیماریها را، تا آن‌جایی که بشود، برطرف کنیم. اگر برطرف نکنیم، این بیماریها مهلک خواهد شد؛ هلاک معنوی و واقعی. هلاک جسمی که چیزی نیست! اگر بیماری مهلکی در ما باشد یا احتمالش را بدهند، چقدر دستپاچه میشویم؟ شب خوابمان نمی‌برد. بهترین دکترها را پیدا میکنیم، میگوییم: «نکند این غده‌ای که در بدن من است، در دست من است، زیر پوست من است، سرطان باشد!» از تصورش کلی وحشت میکنیم. آخرش چه؟ آخرش مردن است. حالا نشد، یک سال دیگر است، دو سال دیگر است، ده سال دیگر است. به قول نظامی گنجوی: «اگر صد سال مانی ور یکی روز/ بباید رفت از این کاخ دل افروز.» ماندنی که نیستیم. چند صباحی، کمی این‌ور، کمی آن‌ور، تمام خواهد شد. هلاکت جسمانی این است و این‌قدر از آن میترسیم. هلاکت معنوی، یعنی برای ابد دچار خذلان و عذاب الهی شدن. یعنی در زندگی جاودان ابدی، از همه‌ی نعمتها و لذتها و چشم روشنیهایی که خداوند برای من و شما معین و مقرر کرده محروم ماندن. انسان به قیامت نگاه کند و ببیند خدای متعال به بعضی از بندگانش - همین افرادی که با آنها معاشریم و آنها را در کوچه و محله میبینیم؛ به همکار اداری، به دوست دوران تحصیل، یا به یک رفیق بگو بشنو - برای برخی کارها و مجاهداتی که در این دنیا داشته‌اند، مقامات عالی میدهد؛ آنها را به بهشت می‌برد؛ از عذاب دورشان میدارد و از عقبات قیامت، نجاتشان میدهد، و ما به‌خاطر تنبلی؛ به‌خاطر نرسیدن به خود و به‌خاطر یک لحظه غفلت، از همه‌ی آنها محروم مانده‌ایم! آن وقت است که حسرت گریبان انسان را میگیرد:
«وَ أَنذِرهُم یَومَ الحَسرَةِ إِذ قُضِیَ الأَمرُ...»(1) کار هم دیگر از کار گذشته است و حسرت هم فایده‌ای ندارد. این، هلاکت معنوی است.

برادران و خواهران! اگر به خودمان نرسیم، بدبختی است؛ روسیاهی است؛ محرومیت است؛
از چشم خدا افتادن است؛ از مقامات معنوی دور ماندن و از نعیم ابدی الهی، تهیدست ماندن است. پس باید به خودمان برسیم. ماه رمضان فرصت خوبی است. کتابهای اخلاق هم خوشبختانه در اختیار هست. لکن آن چیزی که آدم از مجموع میفهمد و آنچه مهم است، این است که انسان بتواند هوا و هوس خود را کنترل و مهار کند. این، اساس قضیه است."
**************
(1) «وَ أَنذِرهُم یَومَ الحَسرَةِ إِذ قُضِیَ الأَمرُ وَ هُم فی غَفلَةٍ وَ هُم لا یُؤمِنونَ»﴿۳۹﴾
آیه شریفه 39 - سوره مبارکه مریم
**************
بیانات در اوّلین روز ماه مبارک رمضان‌
۱۳۷۱/۱۲/۰۴

۱ نظر

قدر ماه رمضان را بدانیم . . .

امام المسلمین حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای(روحی له الفداء و حفظه الله تعالی):
برادران عزیز، خواهران عزیز! قدر این ماه رمضانی را که الان در آن هستیم، بدانیم.
هزاران هزار ماه رمضان در طول تاریخ آمده و رفته؛
هزاران هزار ماه رمضان خواهد آمد که من و شما در آن ماه رمضان نیستیم؛
حالا در بین این میلیاردها ماه رمضان تاریخ، ما در چند ماه یا چند ده ماهش هستیم،
توفیق به ما داده شده که حالا بیست ماه، سی ماه، پنجاه ماه، شصت ماه رمضان را از دوره‌ی تکلیف
تا آخر عمرمان در بین این مجموعه‌ی ماه رمضان‌های تاریخ [حضور] داشته باشیم؛
خب، همینها را قدر بدانیم.
پارسال در همین ماه رمضان، کسانی بودند از دوستان ما و از نزدیکان ما که امسال نیستند.
نمیدانیم سال دیگر کدامِ از ما خواهیم بود، کدام نخواهیم بود؛ این ماه رمضان را قدر بدانید.
ماه استغفار است، ماه توبه است، ماه تذکّر است،
ماه توجّه به خدای متعال است، ماه عبادت است،
ماه گریه است، ماه دل‌بستن به معنویّات است گفت:
بسا تیر و دی‌ماه و اردیبهشت‌
بیاید که ما خاک باشیم و خشت
*********
بیانات در دیدار مسئولان نظام
۱۳۹۵/۰۳/۲۵

۰ نظر

قدیمی ترین مطالب مطالب قدیمی تر جدیدترین مطالب مطالب جدید تر