مثل زنبور عسل

امام المسلمین حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای(روحی له الفداء و حفظه الله تعالی):
"آن وقتی که به آن بدنه‌ی شفاف اخلاص ما، اندک خدشه‌یی وارد می‌آید، کارها طور دیگری میشود؛ یعنی فوراً میبینیم که یک گوشه‌ی کار عیب پیدا میکند. تا وقتی که اخلاص هست، تا وقتی که «خود» نیست، تا وقتی که با کمترین برداشت، بیشترین کار را میخواهیم انجام بدهیم و واقعاً به انگیزه و به سائقه‌ی همان هدایت الهی کار میکنیم، برکات الهی همراه ماست.
من یک وقت این را[تلاش طلاب جوان] به زنبور عسل تشبیه کردم؛
«وَأَوْحَىٰ رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ»(۱).
زنبور عسل در بین گلها می‌گردد و عسل شیرین را که «فیه شفاء للنّاس»(۲) است،
برای انسانها فراهم می‌کند. البته نیش هم دارد و در جای خودش از آن هم استفاده می‌کند.
به شرطی که آن نیش زدن بجا باشد، عیبی هم ندارد. بدون نیش هم مثل این‌که خیلی مفید نیست؛
در جاهایی هم باید از آن نیش استفاده بشود؛ اما کار اصلیش آن نیست؛
کار اصلیش این است که عسل را فراهم کند. تا وقتی که این‌طور است،
برکات الهی همراه است."
بیانات در دیدار مسئولان دفاتر سازمان تبلیغات اسلامی
۱۳۷۰/۰۸/۲۰

**************

(۱) «وَأَوْحَىٰ رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ» ﴿٦٨﴾

آیه شریفه 68 - سوره مبارکه نحل

(۲) «ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا ۚ یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ

فِیهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» ﴿٦٩﴾

آیه شریفه 69 - سوره مبارکه نحل

آنان که در جوار رضا آرمیده‌اند کفران نعمت است گر بهشت آرزو کنند

"...«طوبی! لمن أخلص‏ لله‏ علمه و عمله و حبه و بغضه و أخذه و ترکه و کلامه و صمته»
(غررالحکم/ص197)
...خوشا به حال کسی که علمش، عملش، محبتش، غضبش، گرفتنش، پس دادنش، گفتنش،
سکوتش، فعلش، قولش همه برای خدا باشد.
آخرین جمله این است که «وَ أَخْلِصْ‏ فِی‏ الْوَلاءِ لائِمَّتِکَ الطَّاهِرِینَ (علیهم السّلام)‏»
(مستدرک‏الوسائل/ ج8/ص242)
علاقه که به اهل بیت دارید، بخاطر خدا باشد. یا امام رضا، هفت بار آمدم.
بیست بار زیارت آمدم به من نمی‌دهی!
- طلبی داری؟ امام رضا نوکر شماست؟    
در زیارت افتتاح اگر اشتباه نکنم، نوشته:
خدایا من یک آدم بی ادبی هستم، که وقتی هم نمی‌دهی،
«عاتبتک»(2) تو را عتاب می‌کنم. چرا نمی‌دهی؟
یک پیرزنی بود. از خدا چیزی خواسته بود به او نداده بود. نمی‌دهی؟ نمی‌توانی بدهی؟
خوب از آسمان پایین بیا! این خدا را عزل می‌کرد.
ما امام رضا را که می‌خواهیم برای کمال خودش نمی‌خواهیم. چون مشکل من را می‌خواهم حل کند.
در صحن داشتم می‌رفتم. یک دختری به من گفت: من هرچه به امام رضا می‌گویم، گوش نمی‌دهد.
گفتم: امام رضا هرچه گفته، تو گوش دادی؟...
امام را هم که دوست داریم برای امامتش دوست داشته باشیم.
نه برای اینکه مشکل من را حل کند.
مشکل مرا حل کرد، امام است. حل هم نکرد امام است...
همینکه امام رضا ما را در حرم پذیرفت،
من کجا و امام رضا کجا؟
همین که مرا به حضور پذیرفتی متشکرم!
حضور شما در حرم امام رضا نعمت است.
اگر به کسی گفتند: برو بالا کنار بوعلی سینا بنشین، همین نشستن کنار بوعلی سینا، نعمت است.
ما کنار بوعلی سینا نشستیم، نه آدامسی، نه بستنی، نه پفک نمکی، نه پرتقالی،
بابا اصلاً در کنار بوعلی سینا نشستن خودش ارزش است.
اصلاً خود شیرجه کیف دارد. آقا شما شیرجه رفتی می‌خواستی از استخر چه بیرون بیاوری؟
من نمی‌خواستم چیزی بیرون بیاورم. خود شیرجه ارزش است.
ولو من نمی‌خواهم چیزی از استخر بیرون بیاورم.
خود اینکه بی‌نهایت کوچک دارم با بی‌نهایت بزرگ نماز می‌خوانم، حرف می‌زنم.
گفتگوی کسی که می‌دانی من و شما که هستیم؟
من و شما همان قدرتمندی هستیم که از ترس پشه در پشه‌بند می‌رویم.
همه شما جمع شوید،نه شما خدا به رئیس جمهورها می‌گوید.
می‌گوید: همه مردم کره زمین جمع شوید،
«لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ»(1)
اگر همه مردم جمع شوند خواسته باشند یک مگس خلق کنند، نمی‌توانند.
حالا اگر یک مگس یک چیزی را برداشت و فرار کرد،
همه رئیس جمهورها عقبش بدوند، نمی‌توانند پس بگیرند.
«وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ»
 معنای این آیه این است. همه جمع شوید نمی‌توانید یک مگس خلق کنید.
یک مگس یک چیزی را برداشت فرار کرد، همه قدرتمندان جمع شوند، نمی‌توانند از او بگیرند.
من ضعیف با خدا قوی، «مولای یا مولای انت المولی و أنا العبد، انت العزیز و أنا الذلیل،
 انت العالم و أنا الجاهل، انت القوی و أنا الضعیف، انت الراحم و أنا المرحوم»
این کوچک با بزرگ...
خود دعا، گفتگو با خدا بزرگترین نعمت است.
کنار بوعلی سینا نشستن نعمت است.
ولو آنجا چای و پرتقال نباشد. در جوار بوعلی سینا...
شما الآن همسایه امام رضا هستی. چه می‌خواهید؟
آنان که در جوار رضا آرمیده‌اند کفران نعمت است گر بهشت آرزو کنند..."
استاد قرائتی(دامت برکاته)
***********************
(1) «یا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً
 وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ»﴿٧٣﴾
آیه شریفه 73 - سوره مبارکه حج
اى مردم مثلى زده شده است، پس بدان گوش فرا دهید: کسانى را که جز خدا مى‌خوانید،
هرگز مگسى را خلق نتوانند کرد هر چند براى آفریدن آن گرد آیند،
و اگر آن مگس چیزى از آنها برباید نمى‌توانند آن را پس بگیرند.
طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.
"ترجمه استاد بهرامپور(دامت برکاته)
**********************
(2)"فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ ] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی
لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ..."
اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانى بر تو عتاب ورزیدم،
با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد،
چه تو به سرانجام امور آگاهى،
پس هیچ مولاى کریمى را بر بنده پستى، شکیباتر از تو بر خود ندیدم، اى پروردگار من..."
(ترجمه ضمنی)
*********************
منبع

رضای خالق کجا و رضای مخلوق کجا؟

قرآن می‌گوید که اگر برای دنیا کار کردید، امتیازاتی دارد. امتیازات کار خدایی:
اوّل اینکه کارمان ابدی می‌ماند. هر چه رنگ خدا باشد. در قرآن یک آیه داریم که می‌گوید:
«صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»(1) «صِبْغَةَ»، یعنی رنگ. صباغ یعنی رنگرز. «صِبْغَةَ اللَّهِ» یعنی رنگ خدا. اگر کاری رنگ خدایی داشت، ماندگار است. شما هزار بار، صدهزار بار، پنج هزار بار با کم و زیادش خندیده‌اید. ولی این‌ها هیچکدام عبادت نیست. اما یک وقت دختر شما نه ساله شده است. امسال اولین سالی است که روزه گرفته است. می‌گویی: عزیزم! بارک الله! این خنده‌ای که می‌کنیم، برای این که یک کسی نماز می‌خواند، یک کسی حجابش خوب است، این لبخندش چون رنگ خدایی دارد، این لبخند می‌ماند. میلیون‌ها بار خندیدید، همه‌اش پرید. آن خنده‌ای که رنگ خدایی داشته باشد می‌ماند. «صِبْغَةَ اللَّهِ» اخلاص کارهای شما را باقی می‌کند. رضای خالق را می‌گیرید، اگر اخلاص نباشد، رضای مخلوق را می‌گیرید. رضای خالق کجا و رضای مخلوق کجا؟ مردم اگر خوششان بیاید یا سوت می‌کشند، یا کف می‌زنند، یا صلوات می‌فرستند. خدا اگر راضی باشد به شما بهشت را می‌دهد. خدا جنس کم را هم می‌خرد. مردم جنس کم را نمی‌خرند. اگر خانم گفت: دو کیلو انگور بخر و شما رفتی و یک سیر انگور خریدی، یک نگاهی به تو می‌کند و می‌گوید: تو هم مرد شده‌ای؟ ولی خدا یک خوشه که هیچ، یک دانه انگور را هم قبول می‌کند. آیه‌ای که خدا یک دانه‌ی انگور را هم قبول می‌کند، این است: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ...» قاری: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ»(2) وزن یک ذره کار بکنی، خدا می‌گیرد. خلق جنس کم را نمی‌خرد. اگر مهمانش کردی و نان خالی مقابلش گذاشتی، دیگر هفته‌ی بعد مهمانی نمی‌آید. خلق جنس کم را نمی‌خرد، خدا جنس کم را هم می‌خرد.
خدا جنس معیوب را هم می‌خرد. امام نماز می‌خواند، می‌گوید خدایا نماز خواندم. اگر عیبی هم دارد، با عیب‌هایش با هم بردار. قرآن نیست. این که می‌خوانم دعا است. «ان کان فى رکوعها او سجودها خلل او نقص» من نماز خواندم، اما اگر رکوع و سجودش دست و پا شکسته است، با عیب‌هایش بردار، درهم بردار. جنس کم را هم می‌خرد. مردم هم جنس کم نمی‌خرند، هم وقتی که می‌خرند،‌ با یک کف و سوت قصه تمام می‌شود. مردم سر آدم منّت می‌گذارند. مردم گاهی به آدم می‌بخشند، بعد پشیمان می‌شوند. اگر برای خدا کار کنیم، از هر نوع دلهره‌ای در آینده در امان هستیم. قرآن بارها گفته است: «لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ...» قاری: «لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون‏» ما کارهایمان باید رنگ داشته باشد. بالاخره هر کاری که می‌کنیم به یک دلیلی باشد. انگیزه‌ات چیست؟‌ هوس خودت است؟ هوس‌ها می‌پرد. هوس مردم است؟ مردم می‌پرند. حتی به جمع شدن دور آدم، نباید مغرور شود. یکی از علما به من گفت آقای قرائتی! اگر در تلویزیون پیدایت شد، و مردم ایران نشستند و نگاه کردند، یک بار گول نخوری؟ یک میمون هم برقصد مردم نگاهش می‌کنند. قرائتی سخنرانی کند، یا میمون برقصد. نگاه مردم هم چیز مهمی نیست. بنده الان سخنرانی می‌کنم در صحن جامع چند هزار نفر نشسته‌اند. اگر فردا بگویند: قرائتی را به خاطر فلان خلاف در صحن جامع می‌خواهیم اعدام کنیم، ده برابر این جمعیت امشب آدم جمع می‌شود. جمع شدن در صحن جامع دلیل بر این نیست که من آدم خوبی هستم. فردا من را اعدام هم کنند، همین مقدار آدم جمع می‌شود.
یعنی بنشینیم و فکر کنیم و ببینیم که عمرمان را با چه کسی معامله می‌کنیم.
خدا مطهری را رحمت کند. زمان شاه کاشان آمده بود. من خدمتش بودم، گفت: این دعا برای ماه رجب است. اما تو خیلی بخوان. هر روز بخوان. دعا این است: «خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَی غَیْرِکَ» باختند آن‌هایی که با غیرخدا معامله کردند. «وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلا لَکَ» (صحیفه سجادیه، دعای46)

"استاد قرائتی(دامت برکاته)

********************

(1) «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ» ﴿١٣٨﴾

آیه شریفه 138 - سوره مبارکه بقرة

(2) «فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ» ﴿٧﴾

آیه شریفه 7 - سوره مبارکه زلزلة

*******************

منبع

«وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم‏» (1)

استاد قرائتی(دامت برکاته):
یک خانمی در جلسه عروسی نشسته، یک آقایی در جلسه عروسی نشسته،
می‌گوید: بلند شو نماز بخوانیم. می‌گوید: آخر زشت است.
زشت است چیست؟ بلند شو نماز بخوان.
آخر همه خواهند گفت: اِ... بگویند.
علامت اخلاص این است که وقتی حق بود از هیچکس خجالت نکشد.
«وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم‏»
(سوره مبارکه مائده/آیه شریفه 54)
****************************
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ
أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ
وَ لَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ  ذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ  وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ»
(سوره مبارکه مائده/آیه شریفه 54)

منبع