فصل فیما نذکره من فضل زائد للیلة یوم دحو الأرض و یومها
فضیلت افزون شب و روز دحوالارض
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ السُّلَمِیِّ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ یَقُولُ
«إِنَّ أَوَّلَ رَحْمَةٍ نَزَلَتْ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ فِی خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ فَمَنْ صَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ
وَ قَامَ تِلْکَ اللَّیْلَةَ فَلَهُ عِبَادَةُ مِائَةِ سَنَةٍ صَامَ نَهَارَهَا وَ قَامَ لَیْلَهَا
وَ أَیُّمَا جَمَاعَةٍ اجْتَمَعَتْ ذَلِکَ الْیَوْمَ فِی ذِکْرِ رَبِّهِمْ عَزَّ وَ جَلَّ
لَمْ یَتَفَرَّقُوا حَتَّى یُعْطَوْا [یُؤْتَوْا] سُؤْلَهُمْ وَ یَنْزِلُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ أَلْفُ أَلْفِ رَحْمَةٍ
یَضَعُ مِنْهَا تِسْعَةً وَ تِسْعِینَ فِی خُلُقِ الذَّاکِرِینَ وَ الصَّائِمِینَ [الصَّافِّینَ] فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ
وَ الْقَائِمَیْنِ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ».
إقبال الأعمال،حضرت سیّد ابن طاووس(اعلی الله تعالی مقامه الشّریف)،ج 1،ص 312
آقای محمّد روحی(دامت برکاته) این روایت شریفه را اینچنین ترجمه کرده اند:
1.در حدیثی آمده است که امیرمؤمنان علی بن ابی طالب-صلوات الله علیه- می فرمود
«اولین رحمتی که از آسمان به سوی زمین نازل شد، در روز 25 ذی قعده بود.
از این رو، اگر کسی این روز را روزه بدارد
و در شب 25 ذی قعده به شب خیزی و عبادت بپردازد،
عبادت 100 سال برای او خواهد بود،
به گونه ای که گویی تمام روزهای آن را روزه داشته
و شب های آن را برای عبادت به پاخاسته باشد.
نیز هر گروهی در این روز برای پرداختن به یاد خداوند-عزّوجلّ-گرد هم آیند،
از هم جدا نشده خواسته هایشان داده می شود.
هم چنین در این روز یک میلیون رحمت از جانب خدا فرود می آید و
99{%} از آن در حلقه های ذکر ذاکران و کسانی که این روز را روزه داشته
و در این شب به عبادت پرداخته اند، نهاده می شود.»
ترجمۀ کامل اقبال الاعمال، ج 2، ص 21