آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(اعلی الله تعالی مقامه الشّریف):
روایتی از سُماعه است که نقل می‌کند:
«عن ابی عبدالله(علیه‌السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَا لَکُمْ تَسُوءُونَ رَسُولَ اللَّهِ؟!»
حضرت رو کرد گفت: چرا شماها پیغمبر را ناراحت می‌کنید؟
معلوم می شود که جمعیّتی نشسته بودند،
چون خطابی که حضرت می‌کند به جمع می‌کند، «ما لکم».
برای چه شماها این‌قدر پیغمبر را اذیت می‌کنید؟ «فَقَالَ رَجُلٌ» یکی بلند شد گفت: «کَیْفَ نَسُوؤُهُ؟»
چطوری ما حضرت را اذیت می‌کنیم؟ «فَقَالَ أَ مَا تَعْلَمُونَ» شما نمی‌دانید؟ «أَنَّ أَعْمَالَکُمْ تُعْرَضُ عَلَیْهِ»
شما نمی‌دانید اعمال شما به پیغمبر عرضه می شود؟ «فَإِذَا رَأَى فِیهَا مَعْصِیَةً»
وقتی می‌بیند که شما معصیت کرده‌اید «سَاءَهُ ذَلِکَ» ناراحت می شود.
«فَلَا تَسُوءُوا رَسُولَ اللَّهِ» پیغمبر را اذیت نکنید.
«وَ سُرُّوهُ»(1) خوشحالش کنید. یعنی از او اطاعت کنید،
معصیت نکیند، پیغمبر را اذیت نکنید.
********************
(1)الکافی، ج1، ص219
*******************
