شیاطین برای چه کسانی در ماه مبارک رمضان، در غل و زنجیر هستند؟

«اعوذ باللّه السمیع العلیم من همزات الشیاطین و اعوذ باللّه أن یحضرون إن اللّه هو السمیع العلیم»

شیاطین در این ماه مبارک رمضان در غل و زنجیر شده‌اند منتها برای آن‌هایی که بالجد «اعوذ» گفتند؛ یعنی به خدا پناه بردند. برای همین باید انسان به خدا پناه ببرد. آن که به اعمال خودش پناه ببرد، طبعاً گرفتار شیطان می‌شود، حال چه ماه مبارک باشد، چه غیر ماه مبارک.

هرگز پناه به اعمال خودمان نبریم، هرگز ولو به لحظه‌ای تصوّر نکنیم کسی شده‌ایم که همان لحظه، لحظه سقوط ما می‌شود، چون هر کس ولو به لحظه‌ای تصوّر کند کسی شده است، همان لحظه، لحظه سقوط اوست. هرگز احساس آرامش نکنیم إلّا در پناه پروردگار عالم، إلّا در پناه نائب الله، حجّت الله، آقاجانمان.
آن که در پناه اعمال خودش رفت، باخت. آن که فکر کرد ماه مبارک رمضان زیاد دعا خوانده، باخته است. آن که فکر کرد در ماه مبارک رمضان زیاد عبادت انجام داده، فریب نفس را خورده و پناه به نفس برده است، نه پناه به خدا. آن که پناه به نفس ببرد، شیطان بر او احاطه پیدا می‌کند، ولو شب قدر باشد. لذا باید به خود خدا پناه برد.
غل و زنجیر شدن شیطان هم برای کسانی است که بدانند هیچ عملی از خود ندارند، امّا وقتی فکر کند از خود عملی دارد یعنی رهاست، یعنی حرّ است و حرّ در مقابل عبودیّت و بندگی است.

آن کسی را هم که عبودیّت و بندگی را فروخت و حرّ شد، به حال خودش وامی‌گذارند و رها می‌کنند و او هم دیگر پناه به خدا نمی‌برد و کسی که پناه به خدا نبرد، برکاتی از قرآن هم ندارد.

خود پروردگار عالم فرمود:حتّی موقعی که می‌خواهید کلام من را بگویید، «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ»،
به پروردگار عالم پناه ببرید. عزیزان! این معنا دارد و معنایش خیلی مهم است؛
این یعنی حتّی کلام خدا و کلام حق هم اگر بدون پناه بر خدا باشد، اثر ندارد.
ولو بهترین کلمات بدون پناه بردن به خدا بی‌اثر است. چرا؟ 

چون حجاب می‌آورد. حجاب هم که آورد، انسان بیچاره و گرفتار می‌شود. حجاب که آورد، انسان در تاریکی‌ها تصوّر می‌کند جدّی چیزی در دست و بالش است، امّا وقتی روشنایی طلوع کرد، می‌بیند نه الماس است، نه درّ است، نه جواهر؛ فقط یک سنگ ریزه‌های به درد نخور و بی ارزش است که پشیزی هم ارزش ندارد. لذا انسان باید همیشه پناه به خدا ببرد.

اتّفاقاً اولیاء خدا در ماه مبارک رمضان بیشتر به خدا پناه می‌بردند. عرفای عظیم‌الشّأن در شب قدر بیشتر به خدا و به حجّت خدا پناه می‌برند و لذا بیشتر خودشان را تهی می‌بینند. چون هر که تهی شد، پُرش می‌کنند، نه هر که هرچه داشت. چون معمولاً هرکه چیزی داشت، خودش دارد و دیگر چیزی به او نمی‌دهند، به تهی چیزی می‌دهند.

"آیت الله العظمی قرهی(حفظه الله تعالی)

******************************

«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّـهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

آیه شریفه 98 - سوره مبارکه نحل

******************************

منبع