امام جلوی او راست قامت روی منبر ایستاد . . .

آیت الله حائری شیرازی(حفظه الله تعالی):

"خاطره ای از امام:

در سنه 52 یا که 54 روزی در زندان چشمهایم را بسته بودند و دوره بازجوئی طولانی داشتم که در آن روزهای خاص شبی حالم خیلی سخت بود. مجلسی را دیدم که امام در آنجا درس می دادند

و صحبت می کردند. و روحانیون هم زیاد بودند. سیِّدی وارد شد،

امام جلوی او راست قامت روی منبر ایستاد و سه بار فرمود:

الامان، الامان، الامان یا صاحب الزّمان که من متوجه شدم

وجود مقدس حضرت امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) بوده،

از فردای آن شب روش بازجوئی عوض شد، یکی از صلحا گفت که امام برایت امان گرفته است

یعنی وساطت کرده بود نزد حضرت و نقش داشته در آن تغییر و تحوّل،

مسئله این است که ما اگر از برکات بخواهیم استفاده کنیم اینها باید واسطه باشند.

این خیلی مقام است که واسطه ی فیض میشود. این معنی نیابت است،

معنی این است که بین امام و امّت حائل است و امّت از این طریق به امامش میرسد."

منبع:

کتاب سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امام خمینی(اعلی الله تعالی مقامه الشّریف)، ج4، ص17

چاپ هشتم، 1366