آیت الله العظمی قرهی(حفظه الله تعالی و روحی له الفداء):
"در روایتی است که روزی اَنَس از راه رسید،
حضرت صادق القول و الفعل علیه السّلام به او فرمودند:
کاخ عجیب، معظّم و خیلی عالی را در بهشت دیدم که تصوّر کردم این قصر متعلّق به انبیاء است،
پرسیدم: این قصر از آن کیست؟
گفتند: انس.
خیلی خوشحال شدم، داشتم برمی گشتم که یک دفعه رعد و برق عظیمی زد
و تمام کاخ سوخت و ذغال شد!
حضرت فرمودند: انس! مگر تو چه کردی؟!
گفت: آقا! خاک بر سرم کردم! شما دیشب چه موقع این مطلب را دیدید؟
حضرت فرمودند: نزدیک به نیمه شب.
گفت: همان است، دیشب همسرم با مادرم جرّ و بحث داشت و من بر سر مادرم داد زدم
که بس است و این گونه خودم را بیچاره کردم.
جوانان عزیز! ما که باختیم امّا شما بدانید که راه معرفت بالله،
همین برّ به والدین است.
راه معرفت بالله، همین احترام و دست بوسی پدر و مادر است.
راه معرفت بالله، همین رسیدگی به آن ها قبل از تقاضای آن هاست.
ما همه بیچاره ایم؛ چون نفهمیدیم و رموز را به ما یاد ندادند.
کلید بندگی، برّ به والدین است.
رضای خدا، به رضای پدر و مادر است و وقتی خدا راضی شد،
معرفت خود را هم مرحمت می کند."
منبع:
کتاب دو گوهر بهشتی( پدر و مادر)، ص 58 و 59
